Voordracht van "Fin sans suite" door Jean-Luc Bourdon.
Geniet van een uniek programma met voorstellingen, dans, zang en verhalen tijdens de Biennale d'Autun - Festival international d'art sacré contemporain.
De 24-daagse Biënnale pas geeft je toegang tot alle voorstellingen.
De 1-daagse pas geeft je toegang tot de voorstelling van de dag.
Jean-Luc Bourdon is geboren op het podium. Het Conservatoire d'Art Dramatique was zijn eerste toevluchtsoord, een toevluchtsoord waar de stem opkomt en het gebaar stille waarheden tekent. Daar, tussen de...
Geniet van een uniek programma met voorstellingen, dans, zang en verhalen tijdens de Biennale d'Autun - Festival international d'art sacré contemporain.
De 24-daagse Biënnale pas geeft je toegang tot alle voorstellingen.
De 1-daagse pas geeft je toegang tot de voorstelling van de dag.
Jean-Luc Bourdon is geboren op het podium. Het Conservatoire d'Art Dramatique was zijn eerste toevluchtsoord, een toevluchtsoord waar de stem opkomt en het gebaar stille waarheden tekent. Daar, tussen de muren van onder andere het Théâtre National of de podia van het universiteitstheater, maar ook tijdens experimenten met efemere groepen of in het amateurtheater, op zich al een hoge plaats van expressie, trok hij om beurten de kleren aan van acteur, regisseur, animator, om het allemaal tevergeefs te zien. Het toneel is zijn spiegel, zijn adem, een ruimte, maar authenticiteit botst met maskers, en ambitie is niet in staat om een echt werk te creëren - de woorden die naar hem teruggeworpen worden klinken vals, als vervormde echo's van een lied dat hij in zichzelf meedraagt, zich realiserend dat de dichter niet degene is die "poëzie" maakt, maar degene die terugkeert naar de waarheid ten koste van het in diskrediet brengen van de wereld. Tussen het zichtbare - de innerlijke ritmes die dansen in de schaduwen - en het onzichtbare - de sluier die hij oplicht - weeft hij in het geheim, wetende dat te veel onthullen dingen kan doden en dat ontsnappen de meest intelligente oplossing is voor elke vorm van leven. Een lofzang op de fysieke of onbeweeglijke vlucht.
Eindigen zonder einde. Lezen.
Tussen droom en ritueel. Op de rand van de slaap, sterfelijk zoals we vandaag zouden zeggen, geeft een man zich over aan een ritueel waarvan hij niet weet of het hem opslokt of leidt. Tussen waken en dromen, tussen gezongen woorden en opgeschorte stiltes, gaat zijn stem verloren in een weefwerk van verzen, liederen en echo's. Deze tekst is een reis: hij neemt de vormen aan van gedicht, litanie en dialoog, als zoveel drempels die worden overschreden naar een onzekere plaats elders. Aan de rand van een droom geeft een man zich over. Deze man is Arthur Rimbaud. Hij volgt een rite. Zijn stem versmelt in een stroom van liederen en aria's. Dit lied is een stap: het neemt de vorm aan van een gedicht, een schreeuw of een spel, zoals zoveel drempels die gezien en overwonnen moeten worden. De sprong is het woord, en de auteur die over deze man schrijft zegt tegen zichzelf "ik zou alleen dingen moeten schrijven die gezongen worden".
